നിള എന്ന മലയാളി

ഓണം, വിഷു, ചക്ക, മാങ്ങ, പുട്ടും കടലയും, വള്ളം കളി, തൃശൂര്‍ പൂരം, കുട്ടനാട്... അങ്ങനെ മലയാളികള്‍ ഹൃദയത്തോട് ചേര്‍ത്ത് വച്ച ഒരുപാടു പേരുകളില്‍ ഒന്നാണ് നിള. ഇന്ന് കേരളം കണ്ണുനീരോടെ ഓര്‍ക്കുന്ന ഒരു നാമമാണെങ്കിലും ഏതൊരു കേരളീയന്റെയും നാടിനെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മകളില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ഒന്നാണ് നിള നദി. തീര്‍ച്ചയായും അതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു വിലാപകാവ്യം എഴുതാനല്ല ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു വരുന്ന നിള വറ്റിവരണ്ടുണങ്ങിയ ആ പുഴയെ കുറിച്ചല്ല, മറിച്ച് ചുറുചുറുക്കും ഓജസ്സും ഉള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ കുറിച്ചാണ്. എല്ലാ മലയാളികളെയും പോലെ അവളുടെ മാതാപിതാക്കളും ഗൃഹാതുരതയുടെ ബാക്കിപത്രമായാകണം അവള്‍ക്കു നിള എന്ന് പേരിട്ടത്. ആ പേരിന്റെ പ്രത്യേകത കൊണ്ട് തന്നെ അവര്‍ ബന്ധുക്കള്‍ക്കിടയില്‍ 'നിളയുടെ അച്ഛനും അമ്മയും' എന്ന പേരില്‍ മാത്രമാണ് അധികവും അറിയപ്പെട്ടത്.

ഹോ! ഉണ്ണിമായ, നളിനി, ലക്ഷ്മി, ജാനകി... എത്രയോ മലയാളിത്തമുള്ള പേരുകളുണ്ട്. അതുപോലെ ഏതോ ഒരു പേര് പറയാനാണോ ഇവള്‍ ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെട്ട് ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് വായിപ്പിച്ചത് എന്നാകും നിങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കുന്നത്. പേരിന്റെ പ്രത്യേകത വിവരിക്കലല്ല എന്റെ ഉദ്ദേശം. ഇതിലെ കഥാനായിക നിള എന്ന പേരുള്ള ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ആണെന്ന് മാത്രം.

അമേരിക്കയില്‍ ജനിച്ചു ഹൈദരാബാദില്‍ വളരുന്ന ഒരു മലയാളി കുട്ടിക്ക് മാതൃഭാഷ എത്ര അറിവുണ്ടാകും? ചിലപ്പോള്‍ നന്നായി മലയാളം പറയുമായിരിക്കും, ഏറി വന്നാല്‍ അക്ഷരമാലയും പഠിച്ചു കാണും. ഇതൊക്കെയാകാം നിളയെ കാണുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ ഓര്‍ക്കുക. അവളോട്‌ സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞേക്കും: "ഓ! കുട്ടി നന്നായി മലയാളം പറയുന്നുണ്ടല്ലോ..."! എന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ അറിയണം അവളുടെയും മാതാപിതാക്കളുടെയും കഠിനാദ്ധ്വാനത്തെക്കുറിച്ച്!

ഹൈദരാബാദിലെ അറിയപ്പെടുന്ന എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിലെ ഡീന്‍ (മേധാവി) ആയ നിളയുടെ അച്ഛന് മകള്‍ മലയാളം പഠിക്കണം എന്ന് നിര്‍ബന്ധം ആയിരുന്നു. സാധാരണ പുറം നാട്ടില്‍ താമസിക്കുന്ന മലയാളികളുടെ പോലെ "എനിക്ക് കുരച്ചു കുരച്ചു മലയാലം അരിയാം" എന്ന് മകള്‍ പറയരുത് എന്ന ആഗ്രഹത്തില്‍ അവളെ ശുദ്ധമലയാളം പറയാനും അത് കഴിഞ്ഞു എഴുതാനും വായിക്കാനും പഠിപ്പിച്ചു. 'തറ, പറ' തുടങ്ങിയ വാക്കുകളില്‍ അവളുടെ മലയാളപഠനം അവസാനിച്ചില്ല. എംടിയുടെയും ബഷീറിന്റെയും കഥകള്‍ അവള്‍ക്കു സുപരിചിതമാണ്.

കേരളത്തില്‍ മറുനാടന്‍ മലയാളി എന്ന നിലയില്‍ അവഹേളനം ഒരിക്കലും നിളക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല അവളുടെ ഭാഷജ്ഞാനം കണ്ടു ആ പ്രായത്തിലുള്ള കുട്ടികള്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടിട്ടും ഉണ്ട്. ആ കുട്ടിയോട് സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്‌ പതിനാലു വര്‍ഷം മലയാളം പഠിച്ച എന്നേക്കാള്‍ അവള്‍ക്കു ഭാഷയില്‍ വിവരവും താല്‍പര്യവും ഉണ്ട്.

തന്‍റെ മക്കള്‍ക്ക്‌ മലയാളം എഴുതാനും വായിക്കാനും അറിയില്ല എന്നു അഭിമാനിക്കുന്ന കേരളത്തില്‍ താമസിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കള്‍ തീര്‍ച്ചയായും നിളയുടെ അച്ഛനമ്മമാരെ കണ്ടു പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. കേരളത്തില്‍ ജനിച്ചത്‌ കൊണ്ട് മാത്രം ഒരാള്‍ മലയാളി ആകുന്നില്ല. എന്റെ ഭാഷ മലയാളം ആണെന്നും അത് സങ്കോചം കൂടാതെ പറയാന്‍ കഴിയും എന്നും അഭിമാനത്തോടെ പറയാന്‍ കഴിയുന്നവരെയാണ് മലയാളി എന്ന് വിളിക്കേണ്ടത്. ഇതിനര്‍ത്ഥം വേറെ ഭാഷ പഠിക്കേണ്ട എന്നല്ല. ഒരുപാടു ഭാഷ പഠിക്കുമ്പോഴും സ്വന്തം വേരുകളെയും നാടിനെയും കുറിച്ച് ബോധമുണ്ടാകേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്. ആ നിലയ്ക്ക് നമ്മെക്കാള്‍ ശുദ്ധിയോടെ ഭാഷയെ മനസിലാക്കിയ അവളെയാണ് മലയാളി എന്ന് വിളിക്കേണ്ടത്.