ഞമ്മടെ ബണ്ടി

"ഞമ്മടെ ബണ്ടില് ഇന്ന് ആള് കൊറവാണല്ലോ!" ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ആരെങ്കിലും ഇങ്ങനെ പറയുന്നത് കേട്ടാല്‍ വല്ല ബസ്‌ മുതലാളിയുമാകും ഈ ഡയലോഗ് അടിക്കുന്നത് എന്ന് നിങ്ങള്‍ തെറ്റിദ്ധരിച്ചേക്കാം. എന്നാല്‍ ആ സാധു മനുഷ്യന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് നിലമ്പൂര്‍-ഷൊര്‍ണൂര്‍ ട്രെയിന്‍ ആണ്. ആ വണ്ടി കടന്നു പോകുന്നത് അധികവും ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിലൂടെയാണ്. ട്രെയിന്‍ ടു പാകിസ്താന്‍ എന്ന നോവലിലെ പോലെ പലപ്പോഴും ഗ്രാമങ്ങളിലെ ദിനചര്യകള്‍ ഈ വണ്ടിയെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ വണ്ടിക്കു ഒരു അപകടവും സംഭവിക്കാതെ കടന്നു പോകാന്‍ നാട്ടുകാര്‍ ആത്മാര്‍ഥമായി ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. "വണ്ടി" എന്നതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ഒരൊറ്റ ട്രെയിന്‍ അല്ല ഉദേശിച്ചത്, ഈ റൂട്ടില്‍ ഓടുന്ന ആറു വണ്ടികള്‍ ഉണ്ട്. ബ്രിട്ടിഷുകാരുടെ കാലത്ത് നിര്‍മിച്ച ഈ പാതയും റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനുകളും ഇന്ത്യയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും മനോഹരമായവയിലോന്നാണ് എന്ന് സഞ്ചാരികള്‍ സാക് ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.

നിലമ്പൂര്‍-ഷൊര്‍ണൂര്‍ പാതയില്‍ ഏറെ കാത്തിരിപ്പിനു ശേഷം അവതരിച്ച ട്രെയിന്‍ ആണ് രാജ്യറാണി. ഷൊര്‍ണുരില്‍ വച്ച് അമൃത എക്സ്പ്രസ്സുമായി യോജിപ്പിച്ച് തിരുവനന്തപുരം വരെ ഈ ഗ്രാമീണരെ എത്തിക്കുന്ന വണ്ടിയാണ് രാജ്യറാണി. എനിക്ക് ആ അവതാരത്തെ ദര്‍ശിക്കാനായതും യാത്ര ചെയ്യാന്‍ അവസരം കിട്ടിയതും ഈയടുത്താണ്. രാത്രി ഒന്‍പതു മണിയോടടുത്ത് വാണിയമ്പലം എന്ന ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചു സ്റ്റേഷനില്‍ രാജ്യറാണി എത്തി. കയറിയ ഉടന്‍ വണ്ടി യാത്ര തുടങ്ങി. ഒഴിഞ്ഞ കമ്പാര്‍ട്ട്മെന്റ് യാത്രയ്ക്കിടയില്‍ പതുക്കെ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി. പലപ്പോഴും രാജ്യറാണിയില്‍ യാത്ര ചെയ്യുന്നവരില്‍ ഭൂരിപക്ഷം പേരും രാഷ്ട്രീയസാമൂഹികരംഗത്തെ പ്രമുഖര്‍ ആയിരിക്കും. ഖദര്‍ ഇട്ട ഒരു നേതാവിനോട് അച്ഛന്‍ കുശലം പറയുന്നത് കണ്ടു. വണ്ടി പതുക്കെ ഷൊര്‍ണൂരില്‍ എത്തി. അവിടെ ഒരു മണിക്കൂറിലധികം വിശ്രമം ഉണ്ട്.

രാജ്യറാണി തന്‍റെ കൂട്ടുകാരിയായ അമൃതയെ കാത്തുകിടക്കുന്നതിനിടയില്‍ യാത്രക്കാര്‍ ഭക്ഷണപൊതികള്‍ തുറന്നു അത്താഴത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. "ബരീന്‍...ബസണം കയ്ക്കാം!" എതിര്‍വശത്തുള്ള സീറ്റിലെ ഒരു കൂട്ടം മദ്ധ്യവയസ്കര്‍ കൂടെയിരിക്കുന്ന തിരുവനന്തപുരം സ്വദേശികളായ ദമ്പതികള്‍ക്ക് നേരെ ഭക്ഷണപൊതി നീട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കഴിക്കണോ എന്ന ചോദിക്കുന്നതിനു പകരം തങ്ങളുടെ അത്താഴത്തിന്റെ ഒരു പങ്കു കൊടുക്കുന്ന മലബാര്‍ സംസ്കാരം കണ്ടു മനസ്സ് നിറഞ്ഞു സ്നേഹത്തോടെ അവര്‍ നിരസിച്ചു.

കൂട്ടുകാരിയുടെ കൈകോര്‍ത്തു രാജ്യറാണി പതുക്കെ നീങ്ങി തുടങ്ങി. ലൈറ്റുകള്‍ അണച്ച് എല്ലാവരും ഉറങ്ങാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു.ഞാന്‍ മുകളിലെ ബെര്‍ത്തില്‍ കയറി ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു. എന്തോ ഉറക്കം വരുന്നില്ല! "തൃശൂര്‍ സ്റ്റേഷന്‍ നിങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു." എന്ന് അനൌണ്‍സ്മെന്റ് കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പതുക്കെ താഴേക്ക്‌ ഇറങ്ങി. ഞാന്‍ ഏറെ സ്നേഹിക്കുന്ന പലതും സമ്മാനിച്ച ആ നാടിനെ രാത്രിയുടെ മനോഹരിതയില്‍ കാണാനുള്ള ആഗ്രഹത്താല്‍ താഴേക്ക്‌ ഇറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും വണ്ടി വിട്ടിരുന്നു. ഒരു ബിന്ദുവിനു ചുറ്റും കറങ്ങുന്ന ഒരു പട്ടണമാണ് തൃശൂര്‍. പലരെയും പോലെ എന്നെയും ഒരുപാട് ചുറ്റിച്ചിട്ടുന്ടെങ്കിലും ആ നാട് ഇന്നുമെനിക്ക്‌ ഉത്തരം തരാത്ത ഒരു ചോദ്യമായി നില്ക്കുന്നു. മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്ന ഒരു യാത്രയുടെ ഓര്‍മകളുമായി ചുമ്മാ ഒരു നാടിനെ മാത്രം വര്‍ണിച്ചു അവസാനിപ്പിക്കാന്‍ ഉദ്ധേശമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് വീണ്ടും മുന്നോട്ട്!

താഴെ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ ഉറങ്ങാതെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു. അച്ഛനെ മുകളിലെ ബെര്‍ത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടു ഞാന്‍ പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു. പെണ്ണ് എന്നാ നിലയില്‍ പലപ്പോഴും രാത്രി യാത്ര നിഷിദ്ധമായതുകൊണ്ടാണോ എന്തോ എനിക്ക് ഉറങ്ങാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. മഞ്ഞിന്‍ പുക മൂടി നില്‍ക്കുന്ന വയലുകളും പറമ്പുകളും കഴിഞ്ഞു വണ്ടി വലിയവലിയ കെട്ടിടങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ യാത്ര തുടര്‍ന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഞങ്ങള്‍ക്കിറങ്ങേണ്ട സ്ഥലം എത്തിയവേളയില്‍ ഞങ്ങളോട് യാത്ര പറഞ്ഞു രാജ്യറാണി നീങ്ങി.

കേരളത്തിന്‍റെ തലസ്ഥാനത്ത് രാജ്യറാണി യാത്ര അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ ഒരുപാട് വന്‍നഗരങ്ങളില്‍ നിന്നുമുള്ള തീവണ്ടികള്‍ പുച്ഛത്തോടെ അവളെ നോക്കുമ്പോള്‍  അവള്‍ പറഞ്ഞേക്കാം, 'ഞാന്‍ ഗ്രാമത്തില്‍ നിന്നും വരുന്ന വണ്ടി ആണ്. നിങ്ങളുടെയത്ര നാടുകള്‍ കണ്ടിട്ടില്ല. പക്ഷെ നിങ്ങളാരെക്കാളുമധികം സ്നേഹം എനിക്ക് ലഭിക്കുന്നു. എനിക്ക് അപകടം പിണയാത്തിരിക്കാന്‍ ഒരു സമൂഹം മുഴുവന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. നിങ്ങളോട് വാദിക്കാന്‍ എനിക്ക് സമയം ഇല്ല. എനിക്കിപ്പോള്‍ ഉറങ്ങിയാലെ കണ്ണിലെണ്ണ ഒഴിച്ച് എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന ആ ഗ്രാമങ്ങളിലൂടെ ഇന്ന് രാത്രി യാത്ര ചെയ്യാനാവൂ."

(ഇംഗ്ലീഷില്‍ നിലമ്പുര്‍-ഷൊര്‍ണൂര്‍ വണ്ടിയെ പറ്റി രണ്ടു വര്‍ഷം മുന്‍പ് വിശദമായി എഴുതിയതാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് ഈ പോസ്റ്റില്‍ വീണ്ടും ആവര്‍ത്തിക്കാതെ ചുരുക്കി കളഞ്ഞത്. ഇംഗ്ലീഷ് പോസ്റ്റിനായി ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യു)